Përse nuk vjen? – Mihail Eminesku

Eja në krahë të të mbaj
të t’admiroj, të vdes pastaj,
dhe ta vë kokën që më dhëmb
mbi gjoksin tënd, mbi gjoksin tend.

A të kujtohet koha vallë,
kur të dy bridhnim në livadhe
kur unë të ngrita pupël n’erë
me mijra herë, me mijra herë.

Në botë gjenden femra plot
që sytë i kanë zjarr e lot,
të arta qofshin ato gra,
si ti nuk ka, si ti nuk ka.

Ti dritë do sjellësh e kthjellim
në jetën time, shpirtin tim,
ti mbi çdo yll ke bukuri
e dashur moj, e shtrenjta ti.

Vjeshta tani mbi fushat zverdh,
rafshultat i shkretoi përreth
po bien fletët ca nga ca –
përse ti s’vjen, pse nuk vjen pra ?