Ajo

“Ajo dukej aq e bukur, aq joshëse dhe aq ndryshe nga njerëzit e zakonshëm, saqë ai nuk mund ta kuptonte se pse askush nuk shqetësohej si ai nga kërcitja e takave të saj nëpër rrugën me gurë, pse zemra e askujt tjetër nuk ishte e tërbuar nga flladi i tërbuar që vinte nga velloja e saj, pse askush tjetër nuk çmendej nga lëvizja e gërshetave të saj, nga lëvizja e duarve, nga e arta e buzëqeshjes së saj.
Atij nuk i kishte shpëtuar as edhe një veprim dhe as një shenjë e karakterit të saj, por ai nuk guxoi t’i afrohej nga frika e prishjes së kësaj magjie”.

– Gabriel Garcia Marquez